Op z’n beste momenten klinkt de behekste postpunk melancholie van Underground Youth net zo als de banshee noise van Birthday Party en Suicide. Zeg puntige krijsgitaren die draaien en keren, terwijl zanger Craig Dyer macaber schreeuwt, somber maar gepassioneerd. En de thema’s: sex, geweld, liefde, achterdocht, verlangen, angst, ellende en tegenspoed. Mooi ook de lapsteel van Kristof Hahn (Swans) die op zes van de negen songs meespeelt.